تزریق استروئید اپیدورال (ESI)

تزریق استروئید اپیدورال (ESI) یک روش کم تهاجمی است که می تواند به کاهش درد گردن، بازو، پشت و درد پا ناشی از اعصاب نخاعی ملتهب به علت تنگی نخاعی یا فتق دیسک کمک کند.
داروها به فضای اپیدورال تزریق می شوند، که یک منطقه پر از چربی بین استخوان و کیسه محافظ اعصاب نخاعی است. تسکین درد ممکن است چندین روز یا حتی سالها طول بکشد. هدف این است که درد را کاهش دهید تا فعالیت های عادی و برنامه فیزیوتراپی را از سر بگیرید.

تزریق استروئید اپیدورال (ESI) چیست؟

تزریق استروئید شامل کورتیکواستروئید (یک هورمون تولید شده توسط غده فوق کلیه یا با ساختار مصنوعی است. تنظیم تعادل نمک و آب و التهاب را کاهش می دهد.)مانند تریامسینولون، متیل پردنیزولون، دگزامتازون و یک عامل بی هوازی (مانند لیدوکائین یا بوپیواکائین) است.

داروها به فضای اپیدورال ستون فقرات تزریق می شود، که بین ناحیه مهره های استخوانی و محافظ اطراف اعصاب و نخاع قرار دارد. تزریق کورتیکواستروئید می تواند التهاب را کاهش دهد و هنگامی که به طور مستقیم در ناحیه دردناک تزریق می شود، مفید است.

تزریق استروئید اپیدوال به چه کسانی پیشنهاد می شود؟

بیماران مبتلا به درد گردن، بازو، کمر یا پای (سیاتیک) ممکن است از تزریق استروئید اپیدورال سود ببرند. به طور خاص کسانی که شرایط زیر را دارند:

  • تنگی نخاع: تنگ شدن کانال نخاعی و کانال ریشه عصب می تواند درد کمر و پا را به ویژه در هنگام راه رفتن ایجاد کند.
  • اسپوندیلولیستزیس یا لغزش مهره ها: ضعف یا شکستگی بین نقاط بالا و پایین مهره. اگر مهره به سمت جلو حرکت کند، ریشه های عصبی می تواند باعث درد شود.
  • بیرون زدگی (فتق) دیسک: ماده ژل مشابه در دیسک می تواند از یک منطقه ضعیف دیسک متورم یا پاره می شود. تحریک، درد و تورم زمانی اتفاق می افتد که این مواد از بین می رود و در تماس با یک عصب ستون فقرات قرار می گیرد.
  • تخریب دیسک: اختلال یا پیری دیسک بین مهره ای باعث فروپاشی فضای دیسک می شود، پارگی فضای بین دو دیسک و رشد اسپور استخوان می شود.
  • سیاتیک: درد هایی که در طول عصب سیاتیک در باسن و پایین پاها ایجاد می شود. این معمولا بوسیله فشرده سازی عصب نخاعی ۵ کمر است.

تزریق استروئید اپیدورال برای برخی از بیماران در درمان بیماری های التهابی دردناک مفید است. ESI همچنین می تواند تعیین کند که آیا جراحی ممکن است برای درد ناشی از فتق دیسک مفید باشد.
تزریق استروئید اپیدورال نباید بر روی افرادی که عفونت و یا مشکلات خونریزی دارند، انجام شود. تزریق ممکن است کمی قند خون را در بیماران دیابتی افزایش دهد. همچنین ممکن است موقتا فشار خون و فشار چشم را برای بیماران مبتلا به گلوکوم یا آب سیاه افزایش دهد. شما باید با پزشک خود صحبت کنید.
اگر فکر می کنید ممکن است باردار شوید، به دکتر بگویید. اشعه ماوراء بنفش می تواند برای کودک مضر باشد.
چه کسی این روش را انجام می دهد؟

پزشکانی که تزریق استروئید اپیدورال را انجام می دهند، شامل متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی (PM & R)، رادیولوژیست، متخصص بیهوشی، متخصص مغز و اعصاب و جراحان می باشند.

چه کارهایی قبل از درمان انجام می شود

بررسی سابقه ی پزشکی بیمار توسط متخصص طب فیزیکی و مطالعات تصویربردای های قبلی برای انتخاب بهترین روش تزریق. داروهای خود را با پزشک خود در میان بگذارید.
بیمارانی که داروهای کاهش دهنده خون را مصرف می کنند (Coumadin، Plavix و غیره) ممکن است چند روز قبل از ESI مصرف نکند.
استفاده از یک دستگاه تصویربرداری که با استفاده از اشعه ایکس یا دیگر تابش ساختارها در بدن را مشاهده می کند.

درطول درمان چه اتفاقاتی می افتد

در زمان انجام این مراحل، از شما خواسته خواهد شد که فرم های رضایت نامه را امضاء کنید، لیست داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید، و اگر آلرژی به دارویی دارید ذکر شود . این روش درمان ممکن است ۱۵ تا ۴۵ دقیقه طول بکشد.

 هدف این است که دارو را به نزدیکترین عصب دردناک تزریق شود. نوع تزریق بستگی به وضعیت شما دارد، اگر شما میله های فلزی یا پیچ از جراحی قبلی داشته باشید، دکتر تصمیم می گیرد که کدام نوع بهترین نتیجه را بدست آورد.
مرحله اول درمان: آماده کردن بیمار
بیمار روی یک میز اشعه ایکس دراز می کشد. بیهوشی موضعی برای بی حس کردن ناحیه درمان استفاده می شود، بنابراین در تمام مراحل درمان درد کمی احساس می شود. بیمار در طول درمان هوشیار است و در هنگام تزریق به متخصص طب فیزیکی می تواند بازخورد دهد.
مرحله دوم درمان: وارد کردن سوزن
با استفاده از یک دستگاه تصویربرداری ( فلوروسکوپ اشعه ایکس)، دکتر یک سوزن را از طریق پوست و بین مهره های استخوانی در فضای اپیدورال هدایت می کند. فلوروسکوپ اشعه ایکس محل سوزن را روی مانیتور اشعه ایکس نشان می دهد و به دکتر اطمینان می دهد سوزن در محل مورد نظر وارد می شود. بیماران معمولا بیشتر از درد احساس فشار می کنند.
انواع مختلفی از تزریق استروئید اپیدورال ها وجود دارد:
تزریق استروئید اپیدورال گردن: تزریق ESI در ستون فقرات گردن برای گردن درد و درد بازو تجویز می شود. محل تزریق سوزن از گردن  به سمت رشته ی عصبی می باشد (درست بالای شروع شدن رشته ی عصبی و خارج از فضای اپیدورال).

تزریق استروئید اپیدورال کمر:  تزریق ESI در ستون فقرات کمری برای درد پا یا کمر تجویز می شود. سوزن از پشت کمر به سمت محل آسیب دیده برای رسیدن به فضای اپیدورال به منظور تزریق داروهای استروئید (در شکل با رنگ سبز مشخص شده است) به ریشه عصب ملتهب وارد می شود.

 

گام سوم:دارو را تزریق کنید
هنگامی که سوزن به درستی قرار می گیرد، داروهای بیهوشی و کورتیکواستروئید به فضای اپیدورال اطراف ریشه های عصبی تزریق می شود. سوزن سپس برداشته می شود. بسته به محل درد شما، این روش ممکن است برای سمت چپ و راست تکرار شود. یک یا چند سطوح ستون فقرات ممکن است تزریق شود.
اکثر بیماران می توانند بلافاصله پس از انجام مراحل تزریق راه بروند. به ندرت ضعف یا بی حسی پای ممکن است رخ دهد بنابراین شما نمی توانید رانندگی کنید.
به طور معمول بیماران می توانند فعالیت روزانه را به طور کامل انجام دهند. درد در اطراف محل تزریق ممکن است با استفاده از یخ و مصرف داروهای ضد درد (تیلنول) تسکین یابد.
برای کسانی که فقط دچار کمر درد هستند، ممکن است یک تا دو تزریق در فواصل ۱ تا ۴ هفته انجام شود تا اثر کامل داشته باشد. مدت زمان تسکین درد متفاوت است و ممکن است هفته ها یا سالها طول بکشد.با انجام فیزیوتراپی و ورزش درمانی کمر درد عضلات خود را تقویت کرده و از ایجاد درد در آینده جلوگیری کنید

خطرات تزریق استروئید اپیدورال چیست؟

تزریق استروئید اپیدورال (ESI) یک درمان غیر جراحی مناسب برای درمان برخی از بیماری ها محسوب می شود. خطرات احتمالی مرتبط با قرار دادن سوزن شامل خونریزی، عفونت، واکنش های آلرژیک و آسیب عصبی و فلج (نادر) می باشد.
عوارض جانبی کورتیکواستروئید ممکن است سبب افزایش وزن، احتباس آب، سرخ شدن (گرگرفتگی)، نوسانات خلقی یا بیخوابی و افزایش سطح قند خون در افراد مبتلا به دیابت شود. هر گونه بی حسی یا ضعف عضلانی در بازو یا پا آسیب دیده است شود (شبیه به بی حس شدن صورت که پس از کار دندانپزشکی تجربه می شود).
بیماران تحت درمان با بیماری های مزمن (مثلا بیماری قلبی، دیابت، آرتریت روماتوئید) یا افرادی که نمی توانند موقتا داروهای ضد انسداد را متوقف کنند، باید با پزشک شخصی خود برای ارزیابی خطر مشاوره کنند.